‘เจียงชิงหว่าน’ มุ่งหมายว่าจะช่วยเหลือมารดารักษาตำแหน่งนายหญิง และใช้ชีวิตอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อน

หากสุดท้ายนางยังคงเลี่ยงการแต่งงานไม่ได้ นางก็จะแล้วแต่การตัดสินใจของครอบครัว

จะไม่เอาแต่ใจตนเหมือนในชาติก่อนที่รักคนผิดอีก!

แต่เกรงว่าเบื้องบนจะกลัวชีวิตนางราบรื่นเกินไป

บุรุษที่มาต้องตานางถึงกับเป็นคนเดียวกับเด็กน้อยที่นางเคยเอ็นดูในอดีต

ทั้งคนผู้นั้นยังเรียก ‘ชุยจี้หลิง’ ว่า ‘พ่อบุญธรรม’ อีกด้วย

ไหนจะมี ‘เว่ยกั๋วกง’ หลานชายของไทเฮาที่หญิงสาวจากทั่วเมืองหลวงล้วนใฝ่หา

เขาผู้นั้นก็ชอบหาเหตุผลมาสนทนาพาทีกับนางอยู่เสมอ

แต่สองคนนั้นกลับไม่อยู่ในสายตานางแม้แต่น้อย

กลับเป็นท่าทีหมดอาลัยตายอยากของชุยจี้หลิงที่รำพึงรำพันถึงภรรยา

เก้าปีมานี้ เขาใช่แสร้งแสดงมามากพอแล้วหรือไม่

ถ้ามีเยื่อใยต่อนางถึงเพียงนั้นจริง ไฉนไม่กระโดดทะเลสาบตายตามไปเสียเลยเล่า!